Over het spoor Oranje achterna, per trein naar Boedapest
14 sep 2021 7:16
Met de trein kom je nog eens ergens. Of het nu voor een vakantie, zakelijke afspraak of sportevenement is. Jessica Westdijk vertelt over haar treinreis naar Boedapest.
Jessica Westdijk heeft haar reiservaringen ingezonden in het kader van een wedstrijd. Het verhaal van Westdijk wordt door de jury geroemd vanwege de positiviteit, originaliteit en de praktische informatie. Wil je ook je reisverhalen delen? stuur een e-mail naar reisverhalen@treinreiziger.nl
Met de nachttrein richting Wenen
Toen de nachttrein van Amsterdam naar Wenen in mei zijn rentree maakte, stond die meteen hoog op het verlanglijstje van mijn vriend Jordi en mijzelf. Wanneer een ritje daadwerkelijk plaats zou vinden, was nog even de vraag. Veel landen waren nog ‘oranje’ en concrete reisplannen hadden we voorlopig niet.
Maar dat veranderde snel toen het EK voetbal begon en ik eens keek of er nog ergens kaarten waren. En ja hoor: er waren nog kaarten voor de achtste finale in Boedapest. Wie daar zouden spelen, was op dat moment nog onbekend. Maar als Nederland groepswinnaar werd, zou het daar spelen. We zagen meteen kansen om de nachttrein uit te proberen. Het ritje van Wenen naar Boedapest was vervolgens nog maar 2,5 uur, goed te doen dus. Voor we het wisten, hadden we geboekt.
Via ÖBB, de Oostenrijkse spoorwegen, boekten we in één keer de hele reis van Amersfoort naar Boedapest. Dat was vooral gemakkelijk, maar niet per se het goedkoopst. Later zagen we dat het gedeelte Wenen – Boedapest goedkoper had gekund als we via de Hongaarse spoorwegen hadden geboekt. Overigens is het voor de nachttrein ook even opletten als je als stel samen wilt reizen in een slaapcompartiment. Kies je niet de juiste optie, dan worden mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Let hier dus even op bij het boeken, dit wordt in het rood aangegeven als je een optie selecteert.
Op naar Boedapest
Drie weken nadat we dit reisje impulsief hadden geboekt, was het zover: op naar Boedapest. We wisten inmiddels dat we Nederland – Tsjechië gingen zien. Op Utrecht Centraal zagen we al snel dat we niet de enigen waren met dit idee. Wij waren nog even undercover, maar verder stonden er heel wat oranje shirtjes op het perron te wachten. Tijdens het wachten spotten we de ICE 4601, de ICE Europe-trein. Iets voor half 8 kwam onze eigen trein Utrecht inrollen en niet veel later begon de reis richting Wenen écht, onder het genot van het door de ÖBB geserveerde witte wijntje. Na een paar uur was het tijd om onze bankjes om te bouwen naar bedden en te gaan slapen. Het werd een onrustig nachtje. We hadden helaas de pech dat de airco in ons compartiment kapot was, waardoor het vrij warm was. Gelukkig kon het raampje open, alleen kon het gordijn daardoor niet dicht. Met handdoeken en kleding improviseerden we zelf een
gordijn bij elkaar en gingen we ietwat gespannen slapen. Ons tijdschema was redelijk strak: we hadden in Wenen een half uur overstaptijd en zouden dan rond 12.30 in Boedapest zijn. Vertraging zou betekenen dat we pas om 14.30 in Boedapest zouden zijn, terwijl we om 17.00 al het stadion in moesten.
Een onrustige nacht
Misschien juist wel door de warmte vielen we snel in slaap, maar rond 02.00 schrokken we wakker. Het leek al licht te zijn buiten, maar het waren de felle lampen van een station. ‘Koblenz Hauptbahnhof’ zag ik, toen ik met slaperige ogen naar buiten keek. De moed zakte ons een beetje in de schoenen: hier hadden we twee uur geleden al weg moeten rijden en de rit naar Wenen duurt nog negen uur, gaat dit wel goed komen? We probeerden toch nog maar wat te slapen en na een paar keer kort wakker te zijn geweest, werden we rond de Oostenrijkse grens weer wakker.
Korte tussenstop in Wenen
We hadden gelukkig de vertraging wat ingelopen en konden met een gerust hart aan het die avond daarvoor bestelde ontbijtje. Met een uur vertraging kwamen we rond 10.15 aan in Wenen. Helaas hadden we dus de overstap naar Boedapest gemist en moesten we wachten tot de volgende trein ging, om 11.40. Gelukkig hadden we een negatieve coronatest op zak en konden we de tijd spenderen op een terrasje vlakbij het station. Want zonder test of vaccinatiebewijs kun je in Oostenrijk niet op deze plekken terecht. Achteraf ontdekten we dat we met een ticket voor een slaaprijtuig ook terecht konden in de ÖBB Lounge. Ach, voor de volgende keer dan maar. Na een kopje koffie en even de benen strekken, was het tijd voor de rit richting Boedapest. In de ÖBB Railjet deed de airco het gelukkig wel en konden we weer een beetje afkoelen. Via het Hongaarse platteland, met prachtige plaatsnamen als Mosonmagyaróvár, kwamen we iets voor half 3 aan op het fraaie Boedapest Keleti-station.
Veel tijd om het station en de omgeving te bekijken hadden we die middag niet. Snel door naar ons appartement en vervolgens naar het stadion. Over het wedstrijdverloop zal ik maar niet teveel uitweiden, maar het was een leuke ervaring om eens een EK-wedstrijd te bezoeken en daar op deze manier naar toe te reizen.
Een soepele terugreis
Na een paar dagen ontspannen in bloedheet Boedapest sloten we af in het Széchenyi-bad, zodat we uitgerust aan de terugreis konden beginnen. Die begon weer met de 2,5 uur durende rit van Boedapest naar Wenen. Dit keer hadden we wel onze kaartjes via de Hongaarse spoorwegen gekocht, wat € 30 scheelde ten opzichte van ÖBB. De Hongaarse spoorwegen hebben een prima Engelstalige website, waar je met creditcard kunt betalen.
Ook nog een tip voor onderweg: neem voor het stuk Boedapest – Wenen wat te eten en te drinken mee, het restauratierijtuig gaat namelijk pas in Oostenrijk open, maar dan ben je ook alweer bijna in Wenen. Ook de wifi werkt alleen in Oostenrijk, dus download voor vertrek in je hotel of appartement nog even je serie of podcast.
De reis richting Wenen verliep soepel en we hadden ruim gepland: ongeveer twee uur voordat de nachttrein zou vertrekken, kwamen we aan in de Oostenrijkse hoofdstad. Dit keer zat een terrasje of restaurant er alleen niet in: omdat Hongarije ‘geel’ was, reisden we terug zonder negatieve coronatest. Gelukkig staan er in de hal van het station genoeg stoelen en konden we daar wat eten. Om kwart over 8 stapten we relaxed weer de trein in. Dit keer geen stress of we wel op tijd aan zouden komen. Rustig nog wat eten en drinken, gaan slapen en vlakbij de Nederlandse grens weer wakker worden. Een geslaagd eerste avontuur met de nachttrein, dat zeker smaakt naar meer.
