fbpx
Foto: Roberto Sorin / Shutterstock.com

Oriënt Express komt naar Nederland

12 feb 2021 16:07

Deze zomer komt de Oriënt Express naar Nederland. De wereldberoemde trein vertrekt op 24 juni vanaf Amsterdam Centraal. De trein zal via Brussel en Parijs naar Venetië rijden.

Incento

“Dit is de eerste keer voor reizigers. Eén keer eerder zijn we in Amsterdam geweest voor een private charter” zegt een woordvoerder van Belmond, die de eigenaar is van de trein. Formeel mag het de vorige keer een private charter zijn geweest, in de praktijk was de trein toegankelijk voor iedereen die een ticket kon betalen. In 2010 haalde reisbureau Incento de trein namelijk naar Nederland.

Wie deze keer met de glorieuze trein mee wil, kan opnieuw bij Incento tickets kopen. Goedkoop is dat niet. Een enkeltje voor twee personen kost ruim 6.000 euro. De rit duurt twee dagen.

Covid-19

Belmond zegt nu voor Amsterdam te kiezen als beginpunt, omdat Amsterdam een iconische Europese stad is en het een mooie reis is. De timing is opmerkelijk: vooralsnog gaat Covid-19 nog behoorlijk rond in Europa. Maar volgens Belmond is het veilig. “Ja, het is veilig. We laten de Oriënt Express rijden vanaf 1 mei 2021!” laat het bedrijf desgevraagd weten.

Het bedrijf verwacht voldoende vraag voor de peperdure luxe trein. De trein zal via Brussel en Parijs naar Venetië rijden.

In beeld: de Oriënt Express

Foto: Roberto Sorin / Shutterstock.com
Orient-Express via Retours.eu/Nationaal Archief
Foto: Belmond
Foto: Belmond
Foto: Belmond
Foto: Mart Hopman
Foto: Mart Hopman

32 gedachten aan “Oriënt Express komt naar Nederland”

  1. dries molenaar schreef:

    Vanaf Hoek van Holland kan het niet meer. Vreemd genoeg zou men vanaf London kunnen vertrekken en zonder veerboot heel EUropa kunnen berijden. Het aardigst zou natuurlijk zijn naar Athene of Thessaloniki te rijden. De mensen zullen elkaar dan wel zat zijn. Uiteindelijk zijn mensen met geld teveel ook vaak heel vervelende mensen. Vooral voor elkaar.

    Met de trein van Moskou naar Peking lijkt mij heel wat leuker.

    1. Marin schreef:

      Ja, de trein van Moskou naar Peking vond ik erg leuk! Als je van treinreizen houdt, is dat een aanrader. En ik was de reizigers in de trein niet zat.

      1. Ed schilperoort schreef:

        Trans Siberië express in de winter geweldige trein reis leukf mensen en top trein voor de avonturier buiten -25binnen 22 graden hele mooie reis Mongolië geweldig .ik zeg doen

    2. Anoniem schreef:

      Zelf heb ik in 2019 de reis van Moskou via Ulaanbaatar naar Beijing gemaakt. Prachtige reis mmaar kwa sanitaire voorzieningen (laarzen aan in de toilet-/wascabine) op het Russische traject wel afzien Vanaf Ulaanbaatar met Chinees materieel (en tot de grens met een Mongoolse restauratiewagon) een stuk schoner.

    3. dries molenaar schreef:

      NB Hoe zijn de verbindingen over de Balkan. Met mijn Interrail ben ik van Keulen naar Athene gereisd. Door toenmalig Joegoslavië. Dat zal tegenwoordig niet zo makkelijk meer zijn. Is er grensoverschrijdendverkeer ter plekken.
      Is Istanboel nog bereikbaar per trein, vanuit Wenen wellicht?
      Voor iets minder geld zouden zulke treinen door Europa nog wel een niche markt (niet zijnde de Annemieks) kunnen voorzien. Amsterdam-Rome-Brindisi. Edinburg-Nice of Biaritz. Malmö-Rome enzovoort. Wenen naar Oosten. Probleem zal wel zijn dat het spoor overal op slot zit met drukke dienstregelingen.
      Nu WimLex niet naar Griekenland kan vliegen is het wellicht wat om de koninklijke wagons weer eens te gebruiken. Het aantal slaapplaatsen is wel te gering voor alle gezinsleden en staf. Er zullen nog twee wagons bij moeten voor staf en prinsessen.

      1. Bert Sitters schreef:

        Het koninklijke rijtuig wordt nauwelijks gebruikt. Kan worden ingezet in de niche-markt. Net als destijds de kameel, het directierijtuig van de NS. PSV is er ooit mee naar een uitwedstrijd voor destijds nog de Europa Cup gereisd.

        1. dries molenaar schreef:

          Zoveel passagiers passen er toch niet in het Kameeltreintje? Het lijkt meer iets voor het binnen halen van een trofee. Dat door de fans op het spoor veel te gevaarlijk zal zijn.

          Het Kameeltreintje is meer iets voor VIP en bedrijfsuitjes. Beter zou men een panorama-VIRM met drie wagons opzetten. Dit zal wel te duur zijn ten opzichte van het beperkte gebruik. Het NS-personeel ging buiten de dienstregeling met een gewone VIRM naar Thialf. Ook leuk.

    4. Marisja Cichy schreef:

      Oh hier zou ik zo graag in mee reizen maar ja zal wel niet te betalen zijn! Prachtig!

  2. Treinfan oosten schreef:

    Dries geweleldig en je hebt nog gelijk ook

  3. Steef Schinkel schreef:

    Kdonk, kdonk, kdonk……

    (column van Steef Schinkel) nr. 120

    Zondagavond het weekend is bijna voorbij. Morgen naarmijn werk. Ik moet denken aan meer dan een halve eeuw geleden.

    Ik zat in de trein van de beroemde
    Tauern-Oriënt-Express naar het verre Zuiden van Europa, richting Istanbul. Volgepakt waren wij, mijn zus en moeder, de reis begonnen die ruim 24 uur zou duren. Onder mij hoor ik nog de bielzen voorbij snellen.
    Ritmisch klonk het almaar. Kdonk.. kdonk.…
    kdonk….
    Het was alsof het gedreun van de onder mij liggende houten dwarslatten, met daarop de rails, de gehele dag en nacht niets anders te doen hadden.
    Via Keulen en daarna langs de prachtige Rijn kwamen wij in het, zogenaamde kopstation, van München aan.
    Daarna stapten wij over en vervolgden wij onze reis met een stoomtrein zoals die van de Oriënt Expresse.

    Dat monster was voor mij toen al een wonder van techniek. Ik heb dat ijzeren ding ter plekke goed in mij kunnen opnemen. In deze, als een elegante soms sissende slang, vertrokken wij met ongeveer twintig rijtuigen, na ongeveer uur of vijf te hebben moeten wachten langzaam richting grens Oostenrijk.

    Ons eindbestemming was een klein dorpje in Kroatië, liggend in het voormalige Joegoslavië. Aangekomen bij een van Zuid-Europa’s beroemdste grensstations, Jesenice, hoorden wij om precies vier uur en twaalf minuten s’nachts het slaan op de stalen wielen van de treinonderstellen.

    “Hiermede kunnen zij de wielen controleren of deze niet al te vermoeid zijn”, sprak
    onze moeder ons bemoedigend toe. In de coupé had ik voor het raam al die voorbijgaande uren doorgebracht met het observeren van het voorbijvliegende wisselend en glooiend landschap. Met in de verte steeds maar
    weer verdwijnende kleine mensen.

    U als lezer zal misschien nu ook aan het denken geslagen zijn. Want al lezend ziet u misschien in gedachten uw reis in het verre verleden eveneens voorbij schieten om uw verhaal in gedachten net als ik weer te lezen. Ook zonder oog en oor voor de huidige knotsgekke wereld. Nogal logisch want lezers dromen vaak weg in hun boeken of in hun verhalen. Of bent u iemand die rustig op dit moment van uw muziek geniet?
    In ieder geval zag ik, vanuit mijn open geschoven raam, mecaniciens gebruikmaken van gebarentaal en heftige woorden om de wielen al doende te controleren.
    Na het wat lange stilstaan in Jesenice vertrokken wij vrolijk onder aanvoering en het gezang van de heerlijk fluitende, stomende en dampende machine richting het volgende
    station Kranj. Via veel tunnels bereikten wij daarna Ljubljana in Slovenië, vervolgens Agram het huidige Zagreb in Joegoslavië, nu hoofdstad van het huidige Kroatië.
    Daar reden toen, ik heb het echt geteld,
    slechts veertien auto’s. Enorm veel paard en wagens werden er toen door de bewoners voor hun vervoer nog gebruikt.
    Het station van Zagreb was akelig leeg en
    het was een bijzonder rustige stad. Totaal geen problemen met geluid- of andere verkeersoverlast. Ons einddoel naderde. Wij verbleven daarna nog ruim twee uur in een soort overvolle houten treinbus. Veel
    reizigers stonden in deze overvolle treinbus met hun bagage in het middenpad. Bij elk treinstation stopte deze treinbus.
    Bij het fantastisch mooie plaatsje Lipovljani, in een ietwat glooiend landschap, stapten wij uit. Tien minuten verwijderd van het station logeerden wij drie weken in deze bijzondere pittoreske plaats waar het leek alsof de tand des tijd had stilgestaan. Het was voor ons gezin al met al een bijzonder vermoeide dag en nacht geweest. Wij hebben in het prachtige Slavonië een meer dan fantastische vakantie gehad.
    Overigens kwam elke dag, soms overdag, al dampend de beroemde stoomtrein van de Oriënt Expresse langs al fluitend Lipovljani voorbij.

    Ik wil dit jaar, de beroemde trein route van de Oriënt Expresse, weer eens gaan doen. Het was een luxetrein van de Compagnie Internationale des Wagon-Lits (CIWL) die o.m. de route van Parijs naar Istanbul reed. Mijn gedachten komen weer terug en ik denk het is verdikkeme zondagavond, het weekend is bijna weer voorbij.

    Morgen naar mijn werk…wat vliegt de tijd. Gelukkig kan ik “De klok van mijn verleden” via deze column af en toe stilzetten, al is het een illusie.
    Zou u dat af en toe ook niet willen?
    Groet
    Steef Schinkel

  4. Steef Schinkel schreef:

    Het lied van mijn moeder (deel 2)

    (column van Steef Schinkel) nr. 357

    Voor het eerst kwam ik als 14 jarige in Slavonië.
    Het was in 1961, het geboortegebied van wijlen mijn moeder. Het landgoed van haar voorouders lag in een uithoek op een kleine 100 km.
    van de stad Agram, nu Zagreb. Mijn moeder was enig kind toen haar moeder overleed. Haar vader trouwde opnieuw en kreeg een dochter en een zoon. Haar moeder (mijn Oma) stierf helaas op te vroege leeftijd. Moeder was toen een jaar of 3. Zij werd door familie opgevangen en verhuisde naar een kleine stad ietwat verder gelegen.

    Ik moest daar ineens aan terugdenken tijdens een bijzondere muzikale middag in ons theater. Guus Westdorp, een Nederlands bekende pianist, begeleide Ernst de Corte, zoon van wijlen Jules de Corte tijdens een uitvoering genaamd: Het Lied van mijn vader. Heerlijke zang met fantastisch muzikale begeleiding van dit duo deden mij met vlagen terugdenken aan die geweldige tijd met mijn moeder.

    Zij, Marica, die altijd zong. Ik zie ineens weer haar geboorteplaats, Lipovljani, in een flits bij mij terug. Een heerlijk vredig dorp liggend in een licht glooiend landschap op een kleine 100 meter liggend boven de zeespiegel. Het was stil toen wij bij schemering in het uur dat de zon ondergaat in het pittorese dorpje aankwamen. Vanuit de auto, een GLAS, was geen wolk te bekennen aan de blauw/ oranje hemel. Wij stonden stil voor de spoorwegovergang bij het stationnetje en een tsjoek, tsjoek, locomotief stoomde vlak voor ons van link komend uit Zagreb richting Istanbul voorbij. In een flits zag ik dat de locomotief met een flink aantal rijtuigen de Oriënt Expresse was, op weg naar Istanbul. De stoomwolken trokken langzaam door de laagten van het landschap. Al met al een bijzonder spektakel. Links van ons zag ik vanuit de wazige schaduwen parelmoeren velden waar een achttal ooievaars onze richting op vlogen. En vanuit de verte kwamen enkele paarden met wagens aangereden vol met gewassen met daarop vrouwen in prachtige klederdracht, waarop rozen en andere bloemen, op waren geborduurd. Allen droegen witte hoofddoekjes. Het graan werd later gedorst door een dorsmachine. Hierbij werd graan van het stro gescheiden en worden de korrels uit de aren verwijderd. In hun hand en op de wagens hadden ze hooivorken en seizen. Onze chauffeur zette zijn wagen aan de kant en wij stapten vlakbij het stationnetje uit. Wij genoten van het gezang van de vrouwen op hun paard en wagens. Krupi rise krumpi raje en Jovanko, Jovanke hr ik ze zingen. Ik vroeg mijn moeder wat zij zongen: Het gaat over het rooien, aardappels en over verliefdheid, zo sprak mijn moeder. Bespied door ons westerse mensen gingen de dames toch ongestoord door met hun bedrijvigheid van het zingen van door mij onbegrepen liederen. Het schouwspel met op de achtergrond het licht glooiend landschap vormde een tijdloos geheel, waarvoor woorden eigenlijk ontoereikend zijn. Zo zag ik de ooievaars boven onze hoofden voorbij vliegen en ze leken mij groter dan de reigers die ik enkele weken voor wij naar Slavonië gingen in het Julianapark te Zuilen mocht bewonderen. De ooievaars bewogen zich statig voort en in de vlucht zag ik dat zij een langgerekt vliegbeeld hadden met een bijzonder gestrekte hals. De ooievaar is een grote, witte vogel met zwarte vleugelranden. Hij heeft rode poten en snavel. De ooievaar die ik zag was zeker 1 meter van zijn bek tot uiteinde staart. Ik ontwaak uit mijn gedachten en hr Ernst de Corte vertellen dat zijn vader in zijn tuin een prachtige volière had staan met enorm veel vogels. Meer dan een ding had zijn vader gemeen met mijn moeder. Zij hielden van zingen, vogels en van moeder natuur.

    1. dries molenaar schreef:

      Lange liederen, wellicht wat voor de romans en levensverhalen sectie?

    2. treingraag schreef:

      Munchen, Dachauerstrasse zit (of zat?) restaurant Split. Waar de Kroatische eigenaar nog opstaat wanneer je naar buiten zwalkt na sterk digestief van het huis. Kortom, Balkan in Beieren. Zou het doen met jouw achtergrond. En, tja, die culturele gemoedelijkheid zoals geschetst, bedankt. Den Doolaard en pa Cremer wisten ook wel dat het gras veel groener kan zijn aan de overkant. Toch kwamen ze terug ..

  5. M.Beckand Verwee schreef:

    ja, voor ik dood ga, zou ik deze trein reis nog eens willen beleven.77 jaar

    1. Theo schreef:

      Gewoon instappen…

    2. A. A. Marchena schreef:

      Ik ga wel mee voor de gezelligheid hoor.

    3. dries molenaar schreef:

      Het lijkt een budgetbeslissing. Er zijn wel andere mooie luxe treinen zoals London-Edinburg, In Zweden is er een lange verbinding en in Japan is er ook nog genoeg te beleven. Wellicht kun je ook nog van Victoria Falls naar Zuid-Afrika en zijn er in Zuid-Amerika ook nog lange verbindingen.

  6. treingraag schreef:

    In een koud en donker Landeck winteravond stond daar ineens deze trein. Langslopend zag ik een Frans Liszt-achtige pianist in lege bar aan kleine vleugel. En per coupe wat vrouwen samen en de mannen in smoking op zichzelf slapend met open ogen in een stoel. Gewoon even niets moeten leek het, geweldig.
    En daar ging het weer, de nacht in.

  7. Dave schreef:

    LIMA BRAVO

  8. Wilco De Ruijter schreef:

    Hoi treinreizigers. Ik Ben ook een trein gek en Dit ook graag willen doen maar helaas zit in een kar .Groetjes van Wilco de Ruijter

  9. R.C. Amalo schreef:

    Met als tractie een stoomlocomotief?

  10. Rudy Amalo schreef:

    Met stoomtractie?

    1. Hildebrand schreef:

      Dat verwacht ik niet.

    2. dries molenaar schreef:

      Alleen gasgestookt.

  11. jacoba schreef:

    Wat een prijs zeg!!! hoe durven ze, ik sta versteld

  12. Ger Bron schreef:

    Als kok van de Wagon-Lits mocht ik in de jaren 80 werken op de Oriënt Express naar Japan.
    Er was een Franse brigade die kookten nog op een kolenkachel en een Nederlandse brigade ,waaronder mijn persoontje,die op elektra werkten. Wij reden mee tot Krakau en de andere gingen verder. Er waren veel Chinezen en Japanners op de trein die het geld ervoor over hadden want toen was t zelfs rond de 20.000 gulden. Het was een feest om te mogen doen

  13. Anton k schreef:

    Lang geleden een treinreis gemaakt via Nederland, Zweden Denemarken, Finland naar Sint Petersburg en via Polen Duitsland terug. Geweldig om onderweg de natuur te zien

  14. Ron K schreef:

    Zou het graag willen maar ken het helaas niet betalen

  15. Robbert-D Möckel schreef:

    is de dienstregeling al bekend?

    1. Hildebrand (Treinreiziger.nl) schreef:

      Dit is wat ik weet:
      https://twitter.com/tijn_vdm/status/1405937540109066241?s=19

      1. Robbert-D Möckel schreef:

        Dankjewel dit is zeer helpvol!

Reacties zijn gesloten.